Του Κώστα Παπουλή
Ένας φίλος μου και συνάδελφος, χρόνια στο Αριστερό Ρεύμα, συνηθίζει να μου λέει: «το ΣΧΕΔΙΟ Β, είναι η δημόσια φωνή του Αριστερού Ρεύματος».
Θεωρητικά το ΣΧΕΔΙΟ Β, έχει ταυτόσημες απόψεις με το Αριστερό Ρεύμα.
Μάλιστα αυτές οι απόψεις είναι πολύ πιο κοντά μεταξύ τους, από ότι είναι
με το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια που εστιάζουν στο ζήτημα της άμεσης
απάντησης και εξόδου από την κρίση μέσω μιας
Ένας φίλος μου και συνάδελφος, χρόνια στο Αριστερό Ρεύμα, συνηθίζει να μου λέει: «το ΣΧΕΔΙΟ Β, είναι η δημόσια φωνή του Αριστερού Ρεύματος».
Θεωρητικά το ΣΧΕΔΙΟ Β, έχει ταυτόσημες απόψεις με το Αριστερό Ρεύμα.
Μάλιστα αυτές οι απόψεις είναι πολύ πιο κοντά μεταξύ τους, από ότι είναι
με το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μια που εστιάζουν στο ζήτημα της άμεσης
απάντησης και εξόδου από την κρίση μέσω μιας
κυβέρνησης που θα προχωρήσει σε στάση πληρωμών, έξοδο από το ευρώ και
σε μια σειρά ριζοσπαστικές πολιτικές που θα φέρουν την χώρα σε ρήξη με
την Ε.Ε.. Το ίδιο ισχύει, όσον αφορά και την πολιτική τους απόστασή από
την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα καταργήσει
το μνημόνιο, θα βγάλει την χώρα από την κρίση και θα μείνουμε και στο
ευρώ. Κάτι που αποτελεί (και για Αριστερό ρεύμα και για το Σχέδιο Β)
ίσως το τρίτο μεγαλύτερο ψέμα από αυτά που ειπώθηκαν τα τελευταία
χρόνια, μετά το «λεφτά υπάρχουν», του Γ. Παπανδρέου, και το
“sυccesstory” του Α. Σαμαρά.
Οπότε είναι απόλυτα λογική η πρόταση του Α. Αλαβάνου προς την αριστερή πλατφόρμα για συνεργασία. Ο Π. Λαφαζάνης όμως, απάντησε ως εξής: “για μας η ενότητα και η ριζοσπαστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες και γι' αυτό «ενωτικές» προτάσεις που αποβλέπουν σε «διασπάσεις» δεν θα έλεγα ότι είναι καθόλου εύστοχες. Το αντίθετο. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα όσο ποτέ μέσα στην Αριστερά και αναφέρομαι γενικά στις δυνάμεις της, δεν είναι νέες διασπάσεις, περισσότερες εμφυλιοπολεμικές διαμάχες και άγονες αντιπαραθέσεις αλλά την ευρύτερη συνεργασία, τη συμπόρευση και τη συμπαράταξη όλης της Αριστεράς, μέσα από αμοιβαίες μετατοπίσεις και μέσα από τις όποιες διαφορές και αντιθέσεις, για μια προοδευτική ανόρθωση και αναγέννηση της πατρίδας μας.”
Τα ερωτήματα που δεν απάντησε ο Π. Λ., είχαν ήδη τεθεί στην πρόσκληση του ΣΧΕΔΙΟΥ Β από τον Α.Α. : ‘'Εφόσον η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει σε αυτά που λέει -και ελπίζω ότι έτσι είναι- οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν είναι δυνατόν , ενώ πιστεύει ότι το θέμα της αποχώρησης από το ευρώ είναι θέμα προτεραιότητας να νομιμοποιεί την τοποθέτηση του κ.Τσίπρα ότι '' η αποχώρηση από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή''. Η να νομιμοποιεί την προσβλητική δήλωση Δραγασάκη σε βουλευτές της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ότι η κρίση είναι δική μας και δεν μπορούμε να την επιρρίπτουμε σε ξένους…….”.
Η αριστερή πλατφόρμα πιστεύει, ότι σε μία πιθανή εκλογική νίκη ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσει μάχη για να μην εξελιχθεί η κυβέρνηση σε μνημονιακή αριστερά, τύπου ΔΗΜΑΡ. Θα εφαρμόσουμε λέει, το πρόγραμμά «μας». Το πρώτο ζήτημα βέβαια είναι ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα, αυτό που έχει ψηφιστεί στα χαρτιά, ή αυτό που εκφράζει δημόσια, η ηγετική ομάδα; Δεν είναι πρόγραμμα αυτά που είπε π.χ., ο Τσίπρας (στην ΔΕΘ, στην ομιλία του προς τις παραγωγικές τάξεις, εκεί που λέγονται όλες οι αλήθειες), και από πού και ως που αυτό το πρόγραμμα συγκρούεται με το Βερολίνο, το ευρώ ή την Ε.Ε.; Δεν είναι πρόγραμμα οι δημόσιες θέσεις του Δραγασάκη, του Σταθάκη, του Μηλιού; Ότι ακούει δηλαδή, καθημερινά ο ελληνικός λαός;
Δεν είναι γνωστό ότι το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει ότι φταίει το ευρώ, δεν είναι γνωστό ότι βλέπει την δραχμή ως εθνική αναδίπλωση, δεν είναι γνωστό ότι είναι βαθύτατα ευρωπαϊστικό;
Από πού και ως που θα προκύψει η ρήξη σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Όταν μάλιστα η αριστερή πλατφόρμα δεν καταθέτει σε δημόσιο διάλογο και προβολή τις δικές της απόψεις, υποκύπτοντας στην θέση της ηγεσίας ότι θα δημιουργήσει εκλογική ζημιά. Ένα μάλιστα στέλεχος της αριστερής πλατφόρμας, (που το μόνο ίσως που τον δικαιολογεί είναι ότι ζει εκτός Ελλάδας), ισχυρίζεται ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος για αυτά που λέει ο Αλαβάνος και το ΣΧΕΔΙΟ Β, άρα καλά βαδίζουμε ως αντιπολίτευση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ…Τώρα, αν του πει κανείς, το αυτονόητο, ότι ο ρόλος της αριστεράς είναι να αλλάξει την κοινή γνώμη, τότε προκύπτει το συμπέρασμα ότι το αριστερό ρεύμα πρέπει να προπαγανδίσει δημόσια τις θέσεις του, άρα -ίσως- να οδηγήσει και σε «διάσπαση», ή τουλάχιστον να χαλάσει την «όμορφη» ατμόσφαιρα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά ακόμη και αν χαρίσουμε στον σύντροφο Λαφαζάνη την υπόθεση ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει την ρήξη, η θα οδηγηθεί εκεί, εκ του αδιεξόδου, προκύπτουν δύο διαδοχικά ερωτήματα. Πρώτον: πόσοι από τους ευρωπαϊστές της κοινοβουλευτικής ομάδαςθα ακολουθήσουν; Δεύτερον: πως ξαφνικά θα πειστεί ο λαός και θα στηρίξει ενεργητικά την έξοδο; Μάλλον σε αυτήν την περίπτωση θα έχουμε μια σειρά άτακτων κινήσεων, που θα οδηγήσουν σε γρήγορη κατάρρευση της κυβέρνησης.
Δυστυχώς η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε δύο ενδεχόμενα σε περίπτωση που αναδειχθεί σε κυβέρνηση, ή σε μια κυβέρνηση μνημονιακής αριστεράς, ή σε μία σειρά άτακτων κινήσεων (όπως στην Κύπρο) που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση. Ο ελληνικός λαός, καταλαβαίνει πολύ καλά την ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ ως έλλειμμα εναλλακτικής λύσης και για αυτό -σε τέτοιες συνθήκες- η κυβέρνηση επιβιώνει. Για αυτό και μάλλον απομακρύνεται και η περίπτωση μιας κυβέρνησης που θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική που χάραξε τα τελευταία δύο χρόνια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο δεν έθρεψε τους αγώνες του λαού, αλλά αντίθετα τον έστειλε σπίτι του. Εδώ ευθύνες σοβαρές, έχει και η αριστερή πλατφόρμα.
Άρα, για ποια συμπαράταξη της αριστεράς μιλάμε; Για μια συμπαράταξη κάτω από την συγκεκριμένη πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ; Το κεντρικό ζήτημα είναι σήμερα οι συντεταγμένες της χώρας, αν θα είναι κυρίαρχη εκτός ευρώ ή και Ε.Ε..Ζήτημα που μας αρέσει δεν μας αρέσει, υπερβαίνει την αριστερά.Θα υπάρξει ή όχι συγκεκριμένο πρόγραμμα ανατροπής που θα δώσει ώθηση στο λαϊκό παράγοντα;
Είναι παράλογο σήμερα να υποστηρίζεις μια ενότητα, όταν ο ένας θέλει να πάμε στη Σαμοθράκη και ο άλλος στην Γαύδο. Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να πάρουμε το ίδιο πλοίο.
Θα μπορούσα να δώσω ένα δίκιο στην αριστερή πλατφόρμα, αν και μόνο αν, δημόσια και βροντερά προπαγάνδιζε τις θέσεις της στον ελληνικό λαό και έτσι τον προετοίμαζε για τις εξελίξεις που πιστεύει ότι θα έρθουν. Όμως μόνο κάτι τέτοιο δεν κάνει. Αντίθετα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται καν ως υποψήφιους στο ευρωψηφοδέλτιο, πρόσωπα -όπως του Κ.Λαπαβίτσα- που έστω και «κομψά», θα έλεγαν δημόσια την γνώμη τους για την έξοδο από την κρίση και το ευρώ. Μόνο από αυτό το σημείο, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ποιες είναι και οι μετεκλογικές προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που θα γίνει κυβέρνηση.
Το ΣΧΕΔΙΟ Β θα δώσει την μάχη των ευρωεκλογών από αντίξοες συνθήκες, μια που του λείπουν τα μέσα για να προβάλλει τις θέσεις του. Είναι πολύ κρίσιμο όμως να σπάσει το φράγμα του 3%, να εκλέξει ευρωβουλευτή και να καθιερωθεί ως πολιτική δύναμη η εναλλακτική πρότασή του, κάτι που θα βοηθήσει όχι απλά την αριστερά, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και θα σφραγίσει πλέον τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό πρέπει να το σκεφτούν καλά όσοι κατανοούν ότι η έξοδος από το μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει μέσα στο ευρώ.
Υ.Γ.: για την ιστορία της «συμπαράταξης» της αριστεράς: όταν πριν τις εκλογές του Μαίου του 12, σε συνάντησή μας -τότε ως Μ.Α.Α.- με αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ (με τον Μ. Γλέζο) τέθηκε ως προϋπόθεση από μεριά μας, για εκλογική συνεργασία, να μπει και το ζήτημα του εθνικού νομίσματος, έστω ως μία ανάμεσα στις πολλές εναλλακτικές, φυσικά μας αρνήθηκαν.
Πηγή: sxedio-b.gr
Οπότε είναι απόλυτα λογική η πρόταση του Α. Αλαβάνου προς την αριστερή πλατφόρμα για συνεργασία. Ο Π. Λαφαζάνης όμως, απάντησε ως εξής: “για μας η ενότητα και η ριζοσπαστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες και γι' αυτό «ενωτικές» προτάσεις που αποβλέπουν σε «διασπάσεις» δεν θα έλεγα ότι είναι καθόλου εύστοχες. Το αντίθετο. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα όσο ποτέ μέσα στην Αριστερά και αναφέρομαι γενικά στις δυνάμεις της, δεν είναι νέες διασπάσεις, περισσότερες εμφυλιοπολεμικές διαμάχες και άγονες αντιπαραθέσεις αλλά την ευρύτερη συνεργασία, τη συμπόρευση και τη συμπαράταξη όλης της Αριστεράς, μέσα από αμοιβαίες μετατοπίσεις και μέσα από τις όποιες διαφορές και αντιθέσεις, για μια προοδευτική ανόρθωση και αναγέννηση της πατρίδας μας.”
Τα ερωτήματα που δεν απάντησε ο Π. Λ., είχαν ήδη τεθεί στην πρόσκληση του ΣΧΕΔΙΟΥ Β από τον Α.Α. : ‘'Εφόσον η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει σε αυτά που λέει -και ελπίζω ότι έτσι είναι- οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν είναι δυνατόν , ενώ πιστεύει ότι το θέμα της αποχώρησης από το ευρώ είναι θέμα προτεραιότητας να νομιμοποιεί την τοποθέτηση του κ.Τσίπρα ότι '' η αποχώρηση από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή''. Η να νομιμοποιεί την προσβλητική δήλωση Δραγασάκη σε βουλευτές της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ότι η κρίση είναι δική μας και δεν μπορούμε να την επιρρίπτουμε σε ξένους…….”.
Η αριστερή πλατφόρμα πιστεύει, ότι σε μία πιθανή εκλογική νίκη ΣΥΡΙΖΑ, θα δώσει μάχη για να μην εξελιχθεί η κυβέρνηση σε μνημονιακή αριστερά, τύπου ΔΗΜΑΡ. Θα εφαρμόσουμε λέει, το πρόγραμμά «μας». Το πρώτο ζήτημα βέβαια είναι ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα, αυτό που έχει ψηφιστεί στα χαρτιά, ή αυτό που εκφράζει δημόσια, η ηγετική ομάδα; Δεν είναι πρόγραμμα αυτά που είπε π.χ., ο Τσίπρας (στην ΔΕΘ, στην ομιλία του προς τις παραγωγικές τάξεις, εκεί που λέγονται όλες οι αλήθειες), και από πού και ως που αυτό το πρόγραμμα συγκρούεται με το Βερολίνο, το ευρώ ή την Ε.Ε.; Δεν είναι πρόγραμμα οι δημόσιες θέσεις του Δραγασάκη, του Σταθάκη, του Μηλιού; Ότι ακούει δηλαδή, καθημερινά ο ελληνικός λαός;
Δεν είναι γνωστό ότι το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει ότι φταίει το ευρώ, δεν είναι γνωστό ότι βλέπει την δραχμή ως εθνική αναδίπλωση, δεν είναι γνωστό ότι είναι βαθύτατα ευρωπαϊστικό;
Από πού και ως που θα προκύψει η ρήξη σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Όταν μάλιστα η αριστερή πλατφόρμα δεν καταθέτει σε δημόσιο διάλογο και προβολή τις δικές της απόψεις, υποκύπτοντας στην θέση της ηγεσίας ότι θα δημιουργήσει εκλογική ζημιά. Ένα μάλιστα στέλεχος της αριστερής πλατφόρμας, (που το μόνο ίσως που τον δικαιολογεί είναι ότι ζει εκτός Ελλάδας), ισχυρίζεται ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος για αυτά που λέει ο Αλαβάνος και το ΣΧΕΔΙΟ Β, άρα καλά βαδίζουμε ως αντιπολίτευση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ…Τώρα, αν του πει κανείς, το αυτονόητο, ότι ο ρόλος της αριστεράς είναι να αλλάξει την κοινή γνώμη, τότε προκύπτει το συμπέρασμα ότι το αριστερό ρεύμα πρέπει να προπαγανδίσει δημόσια τις θέσεις του, άρα -ίσως- να οδηγήσει και σε «διάσπαση», ή τουλάχιστον να χαλάσει την «όμορφη» ατμόσφαιρα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά ακόμη και αν χαρίσουμε στον σύντροφο Λαφαζάνη την υπόθεση ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει την ρήξη, η θα οδηγηθεί εκεί, εκ του αδιεξόδου, προκύπτουν δύο διαδοχικά ερωτήματα. Πρώτον: πόσοι από τους ευρωπαϊστές της κοινοβουλευτικής ομάδαςθα ακολουθήσουν; Δεύτερον: πως ξαφνικά θα πειστεί ο λαός και θα στηρίξει ενεργητικά την έξοδο; Μάλλον σε αυτήν την περίπτωση θα έχουμε μια σειρά άτακτων κινήσεων, που θα οδηγήσουν σε γρήγορη κατάρρευση της κυβέρνησης.
Δυστυχώς η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε δύο ενδεχόμενα σε περίπτωση που αναδειχθεί σε κυβέρνηση, ή σε μια κυβέρνηση μνημονιακής αριστεράς, ή σε μία σειρά άτακτων κινήσεων (όπως στην Κύπρο) που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση. Ο ελληνικός λαός, καταλαβαίνει πολύ καλά την ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ ως έλλειμμα εναλλακτικής λύσης και για αυτό -σε τέτοιες συνθήκες- η κυβέρνηση επιβιώνει. Για αυτό και μάλλον απομακρύνεται και η περίπτωση μιας κυβέρνησης που θα συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική που χάραξε τα τελευταία δύο χρόνια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο δεν έθρεψε τους αγώνες του λαού, αλλά αντίθετα τον έστειλε σπίτι του. Εδώ ευθύνες σοβαρές, έχει και η αριστερή πλατφόρμα.
Άρα, για ποια συμπαράταξη της αριστεράς μιλάμε; Για μια συμπαράταξη κάτω από την συγκεκριμένη πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ; Το κεντρικό ζήτημα είναι σήμερα οι συντεταγμένες της χώρας, αν θα είναι κυρίαρχη εκτός ευρώ ή και Ε.Ε..Ζήτημα που μας αρέσει δεν μας αρέσει, υπερβαίνει την αριστερά.Θα υπάρξει ή όχι συγκεκριμένο πρόγραμμα ανατροπής που θα δώσει ώθηση στο λαϊκό παράγοντα;
Είναι παράλογο σήμερα να υποστηρίζεις μια ενότητα, όταν ο ένας θέλει να πάμε στη Σαμοθράκη και ο άλλος στην Γαύδο. Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να πάρουμε το ίδιο πλοίο.
Θα μπορούσα να δώσω ένα δίκιο στην αριστερή πλατφόρμα, αν και μόνο αν, δημόσια και βροντερά προπαγάνδιζε τις θέσεις της στον ελληνικό λαό και έτσι τον προετοίμαζε για τις εξελίξεις που πιστεύει ότι θα έρθουν. Όμως μόνο κάτι τέτοιο δεν κάνει. Αντίθετα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται καν ως υποψήφιους στο ευρωψηφοδέλτιο, πρόσωπα -όπως του Κ.Λαπαβίτσα- που έστω και «κομψά», θα έλεγαν δημόσια την γνώμη τους για την έξοδο από την κρίση και το ευρώ. Μόνο από αυτό το σημείο, θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ποιες είναι και οι μετεκλογικές προθέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που θα γίνει κυβέρνηση.
Το ΣΧΕΔΙΟ Β θα δώσει την μάχη των ευρωεκλογών από αντίξοες συνθήκες, μια που του λείπουν τα μέσα για να προβάλλει τις θέσεις του. Είναι πολύ κρίσιμο όμως να σπάσει το φράγμα του 3%, να εκλέξει ευρωβουλευτή και να καθιερωθεί ως πολιτική δύναμη η εναλλακτική πρότασή του, κάτι που θα βοηθήσει όχι απλά την αριστερά, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και θα σφραγίσει πλέον τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτό πρέπει να το σκεφτούν καλά όσοι κατανοούν ότι η έξοδος από το μνημόνιο δεν μπορεί να γίνει μέσα στο ευρώ.
Υ.Γ.: για την ιστορία της «συμπαράταξης» της αριστεράς: όταν πριν τις εκλογές του Μαίου του 12, σε συνάντησή μας -τότε ως Μ.Α.Α.- με αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ (με τον Μ. Γλέζο) τέθηκε ως προϋπόθεση από μεριά μας, για εκλογική συνεργασία, να μπει και το ζήτημα του εθνικού νομίσματος, έστω ως μία ανάμεσα στις πολλές εναλλακτικές, φυσικά μας αρνήθηκαν.
Πηγή: sxedio-b.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου